Би олон танилтай хүн। Уг нь танилцсан хүн болгоноо л найз гэж бодож явдаг байлаа. Гэтэл тэдний ихэнхи нь жинхэнэ найзууд байж чадаагүйг хожим мэдсэн. Багтай хуурамч хүмүүсийг найз гэж дотносож явсандаа заримдаа дургүй хүрдэг л юм. Миний амьдралын жаргал зовлон, баяр гунигийг байнга хуваалцаж явдаг Б.Хатанбаатар, Ц.Ганзориг, Г.Амар, М.Дорждэрэм,Б.Өлзийсайхан, П.Анхтуяа, Ж.Цэсэн... гээд л дотны найзууд бий. Би энэ найзуудаараа байнга бахархаж явдаг юм. Найзуудтайгаа хамт сэтгэлээ сэргэтэл яриад суух их гоё байдаг. Б.Хатанбаатар бид хоёр мөн ч олон шөнө “буу” халж нойргүй хоносон доо. Миний дотны найзуудын нэг П.Анхтуяа минь хоёр сар шахамын өмнө гэнэт хөлөө хугалчихлаа. Уг нь яс хугарах сайн гэдэг л дээ. Гэхдээ л харамсамаар зүйл Анхаад минь тохиолдчихлоо. Миний найз ёстой гал цогтой бүсгүй байгаа юм. Эмэгтэй хүнээс гарамгүй дайчин зан ганцхан Анхаагаас л гардаг. Өүлэн эхийн удамт жинхэнэ хатан ухаант бүсгүй гэж би ам бардам Анхаагаа хэлнэ дээ. Анхаа бид хоёр 2002 оноос хойш найзалж байна. “Монгол төрх” сонинд бид хоёр хамт ажиллаж байхдаа танилцаж байлаа. Анхаа бид хоёр зүгээр суухгүй дандаа шинэ зүйл эрэлхийж байдаг юм. Нэг шинэ ажил санаачлахаараа би Анхаа, Өкө хоёртойгоо хамгийн түрүүнд санал бодлоо хуваалцдаг юм. Анхаа дорой занг ёстой үзэн яддаг. Би угийн даруу болохоороо жаахан ичимхий зантай. Энд тэнд арга хэмжээнд оролцохоороо дуугүй л хараад сууж байдаг юм. Харин Анхаа дуулж, бүжиглэж, шүлэг уншиж, алиалж хөгжөөж хуран цугласан хүмүүсийг ёстой байлдан дагуулж өгнө ш дээ. Тэгээд л “-Нарка, Өкө миний хоёр найз гараад ир. Салхийг нь хагалъя. Бид хииморьтой хүмүүс шүү” гээд л тас тас инээдэг юм. Бид хоёр үе үе муудалцанаа. Би зөрүүд болохоороо заримдаа Анхаагийн үгийг сонсохгүй өөрийнхөөрөө дайрна. Энэ үед Өкө “энхийн сахиулагчийн” үүргийг гүйцэтгэнэ ш дээ. Анхаа өөрийгөө ер тоохгүй. Бас л хамаг байдгаа мартан бусдын төлөө гүйчихэнэ. Анхаа хүнийг баян ядуу, ухаантай тэнэг гэж ялгалгүй бүгдтэй нь адилхан харьцаж зовлон жаргалыг нь анхааралтай сонсдог юм. Тэгээд л туслах юмсан гээд уйлаад л гүйгээд байдаг өр нимгэн хүн дээ, миний найз. Би танилцсан цагаасаа хойш Анхааг сэтгэл дундуур явахыг нь хараагүй. Дандаа л инээж бусдыг хөгжөөж явдаг юм. Хэд хоногийн өмнө надруу залгасанаа “Би өөрийгөө их олон найзтай гэж боддог юм ш дээ. Гэтэл яг ингээд өвчин зовлонтой үед л жинхэнэ найзууд үлддэг юм байна. Чи бүдүүн болохоороо яалт ч үгүй миний шигшүүрт үлдээд найз хэвээрээ үлдэж байна даа” гээд нөгөө л цоглог зангаараа тас тас инээж байна лээ. Анхаа хөлнийхөө гипсийг 9 сард авахуулна гэсэн. Тэр болтол л хэвтэх байх даа. Өкө бид хоёр Анхаа дээр очих болгондоо л хурдан ажилдаа ор гэж үглэдэг. Бид хоёр ч Анхаагаараа дутаад ажлаа хийхгүй байгаа юм чинь. Гуниж гутахийг мэддэггүй миний өөдрөг, золбоолог найз удахгүй хөл дээрээ босноо. Босох босохдоо хүчтэй босоорой. Хүүхнүүдийг атаархтал, эрчүүдийг шохоорхтол, бас сэрэл хүсэл, хуял тачаалыг нь зад тавьтал нь дуутайгаар хөл дээрээ босно шүү. Чамд бид итгэж байна. Хөлийг чинь хугалсан ч сэтгэл зүрх, хүсэл мөрөөдөл, зоригийг чинь хугалж мохоож чадахгүй шүү гэж нам гэж найзархдаг “дайснуудад” чинь хэлмээр байна. АНХАА! МИНИЙ НАЙЗ ӨӨДРӨГ ЯВААРАЙ!
No comments:
Post a Comment