МИНИЙ БАГШ “НИСДЭГ ТАВАГ”

Надад сэтгүүл зүйн “А”-г зааж өгсөн хүнийг С.Пүрэвсүрэн гэдэг. Манай Пүүжээ дарга монголын лидер сэтгүүлчдийн нэг яах аргагүй мөн. Тэр үнэхээр гайхамшигтай сэтгүүлч. Солиотой мэдрэмжтэй. Би 1996 оны үед байхаа Дундговь аймгийн Өндөршил суманд ИТХ-ын Тэргүүлэгчдийн даргаар ажиллаж байхдаа орон нутгийнхаа мэдээллийг багцалсан “Дэвшил” нэртэй сонин гаргахаар шийдэж Пүүжээ даргатай анх нүүр тулан уулзаж байсан. Тэгэхэд Пүүжээ дарга хэвлэх цехтэй байсан юм байна. Миний хүсэлтийг хүлээж аваад дор нь манай сумын сонинг хэвлээд өглөө. Тэгээд С. Пүрэвсүрэн дарга надад их урам өгч байж билээ. Аймгийн сонингоос сайн сонин гаргаж байна гээд. Тэр урамын үг нь надад “ташуур” болсон доо. Пүүжээ даргын магтаалын эрчээр би хотод ирж чөлөөт хэвлэх үйлдвэр дөнгөж ажилд орж байхад нь сониныхоо дараагийн дугаарыг гаргаж билээ. Төд удалгүй Пүүжээ дарга аймгийн Засаг Даргын Тамгын Газрын дарга болсон юм. Тэгээд нэг л өдөр Өндөршил сумнаас намайг “татаж” аймгийн хэвлэл мэдээллийн албанд томилж билээ. Энэ үеэс би монголын акул болсон мундаг сэтгүүлч Пүүжээ даргатай ойр ажиллаж түүнээс их зүйл сурсан даа. Тэр мэдээллийг маш хурдтай олно. Олсон мэдээллээ жинхэнэ чулуу болгоно доо. Анх Пүүжээ дарга миний бичсэн зүйлийг тэр чигт нь улаан эрээн болгочихдог байсан. Гэхдээ намайг хэзээ ч муу байна гэж зэмлэдэггүй байсан. Харин ч эсэргээрээ “-Чи их гоё содон үг хэргэлсэн байна” гэж урам хайрладаг байсан даа. Алтны дэргэдэх гууль шарлана гэгчээр би Пүүжээ даргатай хамт жил гаран ажиллахдаа их зүйл сурсан даа. Түүний сэтгүүлч гэдэг “гайхамшигт эрдэнэсээс” чадлынхаа хэрээр “олзолсондоо” олзуурхаж явдаг юм. Монголд түүн шиг мэдрэмжтэй, авьястай, чадалтай, сүйхээтэй сэтгүүлч одоохондоо байхгүй гэхэд дэгсдүүлсэн болохгүй байхаа. Би саяхан Пүүжээ даргатай мэссэнжэрт тааралдлаа. Тэгээд та монголын сэтгүүл зүйд их зүйл хийсэн хүн шүү. Таньд уг нь гавъяат цол олгох цаг нь болсон доо гэсэн чинь их л сандран эгдүүцэж “-Юу гэсэн үг вэ” гэж нэрэлхэж байсан. Агуу хүн энгийн амьдардаг амьд жишээг харуулан тэр Дундговьтоо л дарууханаар ажиллаж амьдарсаар байна. Бас зүгээр суухгүй интернэттэй найзалж аймаг орон нутгийнхаа тухай мэдээллийг дэлхийд цацсаар байна. Хамт ажиллаж байсан нөхөд нь түүнд “нисдэг таваг” гэж нэр өгсөн байна лээ. Үнэхээр оносон нэр. Пүүжээ дарга 60 насыг зооглож байгаа ч нисдэг таваг шиг хурдтай, хүчтэй хэвээрээ байна. 2010 оны шилдэгийн шилдэг сэтгүүлчээр шалгарсан нь түүний хурдыг дахин батлан харууллаа. Шавь нараас нь “Хэнтийн” Равдандаш, монголын радиогийн “дэлт” Чимэддорж хоёр Монгол улсын “Соёлын гавъяат зүтгэлтэн” цол хүртсэнийг Пүүжээ дарга минь дурсан ярих дуртай. “Нисдэг таваг” багш минь өөрийнхөө дурсамж номондоо намайг “Сенсаацийн ангууч” гэж нэрлэн бичсэн гэсэн. Монголын шилдэгийн шилдэг номер нэг сэтгүүлчээр өөрийгөө ингэж дүгнүүлсэндээ би цээжиндээ жаахан бардамнал тээгээд байгаа ш дээ. Яг одоо 2010 оны монголын шилдэгийн шилдэг сэтгүүлч шагналаа гардан авахаар миний дарга, багш “Нисдэг таваг” С.Пүрэвсүрэн Дундговиосоо тоос татуулан нийслэл рүү айсуй. Агуу хүний шавь болсондоо баярлахын сацуу алдарт сэтгүүлч багшдаа “Нисдэг таваг” нэр шигээ хурдтай амьдран дэлхийгээр нэг хурдлахыг хүсэн ерөөе!